FEMINIS
Ν'ακουμπάς στη γη και να πετάς στον ουρανό
Ν'απλώνεις τα χέρια σου και να τα βρέχει η θάλασσα
Να λύνεις τα μαλλιά σου και να ελευθερώνονται πεταλούδες
Ν'ανοιγοκλείνεις τα μάτια και χιλιάδες πυγολαμπίδες να ξετινάζονται σαν ελατήρια
Να χαμογελάς και ήλιοι, φεγγάρια κι αστέρια να χορεύουν στα χείλη σου
Να γέρνεις στα σύννεφα να ξαποστάσεις.
Ν'απλώνεις τα χέρια σου και να τα βρέχει η θάλασσα
Να λύνεις τα μαλλιά σου και να ελευθερώνονται πεταλούδες
Ν'ανοιγοκλείνεις τα μάτια και χιλιάδες πυγολαμπίδες να ξετινάζονται σαν ελατήρια
Να χαμογελάς και ήλιοι, φεγγάρια κι αστέρια να χορεύουν στα χείλη σου
Να γέρνεις στα σύννεφα να ξαποστάσεις.
Οι λέξεις που βγαίνουν από το στόμα σου μόνο άνθη στολισμένα και γλυκές μανάδες με μωρά στα χέρια.
Τα γέλια και τα χάχανα να θυμίζουν παιδιά με ποδήλατα σε καλοκαιρινό απομεσήμερο.
Να φυσάει και να σου παίρνει μακρυά τη σκέψη και στο φευγιό της ν' αφήνει πίσω ουράνια τόξα και στην άκρη, ο θησαυρός, ο ίδιος ο νους σου.
Να δακρύζεις και να στάζουν στο χώμα γλυκές σταγόνες αρωματισμένες βατόμουρο με μια δόση από αλκοόλ.
Αλλά να γελάς, να κοιτάς και να δίνεσαι.
Γιατι σε κάθε δώσιμό σου, σε μαθαίνουν πιο πολύ. Σε εκτιμούν βαθύτερα.
Σε κρατούν δικη τους.
Τα γέλια και τα χάχανα να θυμίζουν παιδιά με ποδήλατα σε καλοκαιρινό απομεσήμερο.
Να φυσάει και να σου παίρνει μακρυά τη σκέψη και στο φευγιό της ν' αφήνει πίσω ουράνια τόξα και στην άκρη, ο θησαυρός, ο ίδιος ο νους σου.
Να δακρύζεις και να στάζουν στο χώμα γλυκές σταγόνες αρωματισμένες βατόμουρο με μια δόση από αλκοόλ.
Αλλά να γελάς, να κοιτάς και να δίνεσαι.
Γιατι σε κάθε δώσιμό σου, σε μαθαίνουν πιο πολύ. Σε εκτιμούν βαθύτερα.
Σε κρατούν δικη τους.
Να χαμογελάς και να μας αφήνεις να κοιτάμε όλο το σύμπαν, όλη την πλάση να εκρήγνυται σε κάθε σου έκφανση.
Κάθε μορφή αρμονίας, κάθε τύπου μελωδία παίζεται στα αφτιά μου κάθε που φανερώνεσαι.
Κάθε μορφή αρμονίας, κάθε τύπου μελωδία παίζεται στα αφτιά μου κάθε που φανερώνεσαι.
Και το σώμα σου...
Αχ... Το σώμα σου!
Το σώμα της γης το ίδιο.
Μας αγκαλιάζει και χανόμαστε στη μυσταγωγία, στο παράσυρμα των ιδεών.
Οτι θα μπορούσαμε για μια μόνο στιγμή να το αγγίξουμε, να το κάνουμε δικό μας.
Όχι για πολύ, απλά ίσα-ίσα να πάρουμε μια μυρωδιά, μια γεύση, ένα βλέμμα, να το χαϊδέψουμε με λαγνεία κι ευγνωμοσύνη.
Όχι να το τσαλακώσουμε, λίγο μόνο να νιώσουμε τη θέρμη ή τη δροσιά του.
Αχ... Το σώμα σου!
Το σώμα της γης το ίδιο.
Μας αγκαλιάζει και χανόμαστε στη μυσταγωγία, στο παράσυρμα των ιδεών.
Οτι θα μπορούσαμε για μια μόνο στιγμή να το αγγίξουμε, να το κάνουμε δικό μας.
Όχι για πολύ, απλά ίσα-ίσα να πάρουμε μια μυρωδιά, μια γεύση, ένα βλέμμα, να το χαϊδέψουμε με λαγνεία κι ευγνωμοσύνη.
Όχι να το τσαλακώσουμε, λίγο μόνο να νιώσουμε τη θέρμη ή τη δροσιά του.
Να πάρουμε μια τζούρα μόνο από αυτό το θαύμα της φύσης, από αυτό το πάρτυ της ζωής που προσωποποίηση του είσαι εσύ, ψυχή και σώμα, έκφραση κι αδράνεια.
Εσύ, εσύ, εσύ και μόνο εσύ.
Και πολλές "εσύ" και συνάμα καμία συγκεκριμένη.
Όλες οι "εσύ" που έχω δει κι έχω θαυμάσει.
Οι "Εσύ" που το μάτι μου έπεσε επάνω και θωρακίστηκε με τις χάρες σας.
Εσύ ορίζεις τα πάντα.
Η όποια εσύ.
Και πολλές "εσύ" και συνάμα καμία συγκεκριμένη.
Όλες οι "εσύ" που έχω δει κι έχω θαυμάσει.
Οι "Εσύ" που το μάτι μου έπεσε επάνω και θωρακίστηκε με τις χάρες σας.
Εσύ ορίζεις τα πάντα.
Η όποια εσύ.
ΥΠΟΓΡΑΦΉ
Εγώ
Εγώ
Κείμενο: Σοφία Χατζηλάμπρου
* La photo : "Femme piquée par un serpent" d'Auguste Clésinger
http://www.musee-orsay.fr/fr/collections/oeuvres-commentees/recherche/commentaire/commentaire_id/femme-piquee-par-un-serpent-475.html
http://www.musee-orsay.fr/fr/collections/oeuvres-commentees/recherche/commentaire/commentaire_id/femme-piquee-par-un-serpent-475.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου